Kara Sinek Şiiri - Hamiye Gül

Kara sinek deyip geçmemek lazım,
Bir tanesinin gücü aman dedirtiyor.
Yaşam Merkezi olsa adı ne fayda,
Sinekler çiftlik kurmuş ah dedirtiyor.

Bakarım etrafta üşecek bir şey yok,
Of anam,babam of ! Çileden çıkarıyor.
Kabilenin şefinin üstüne mi oturdum?
Kanımda savaş çubuğunu tüttürüyor.

Söyleyin yeri pekmez,balla mı sildiniz?
Isırdıkça burnumdan fitil fitil getiriyor.
Zıp zıp zıpladıkça oturduğum yerden,
Sandalyenin bacakları göbek atıyor.

Onca dağ, bayır,orman gezdim durdum;
Görmediğim yer kalmadı derdim ben.
Alçak uçuş,hızlı hücuma çıktı bu sülâle,
Attırdı kafamda tası dumanım çıkıyor.

Vakit çok geç olmadan koşar adım gel;
Öyle böyle değil,ten cız cız cızbızlanıyor.
Her yanıma kırt kırt kırt batıyor iğneleri;
Vücudum kabardı al kızamık çıkarıyor.

Omü Yaşam Merkezi'nde sindim köşeye,
Burda sağlıklı yaşam ha tükendi, tükeniyor.
Bulursan boyumca nevresim,çarşaf getir;
Görünce derimi sinekler beni aş sanıyor.

Aman ne olur kurtar beni bu eziyetten!
Yolunu izlemekten saatler ilerlemiyor.
Görürsen eğer masa altında da tünerken;
Seyirdi gözüm tikle valahi keçiler kaçıyor.