Kara Ölüm Şiiri - Eşref Anka

uyan küçük bahçemizin küçük çiçeği
bu toprak, bu mezar yüreğine dar
yalan da olsa gülümse şimdi,
bir ses ver
duyabileceğimiz kadar

şimdi gökyüzünün zamansız kini
üstümüze saldıran
müthiş bir yağmur
bir an evvel gömmek istiyor seni
uyan,
izin verme ne olur

erken gelip
erken giden kardeşim
bahtı kara, kendi kara ismail
bilirim,
böyle ölmek güzel ve temiz
ama yaşamak
yine de hor değil

ya sen
gövdeni hapseden bu toprağı
bir gün korkmadan deleceksin,
yırtıp
bu sabah giydiğin kefeni
ebedi kalmak üzre
yanıma geleceksin

ya da ben
yeniden görmek için seni
kanatlanacağım
zamansız ölüler diyarına,
hüznümün beni boğduğu gece
bekle beni
geleceğim yanına.