Kara kış geceleri Şiiri - Melike Nur Çelebi

Akarken gecenin serin sularına
Yosunlaşmış taşlara çarpan rüzgârı
Fatih’te ücra bir sokağa salınmış
Yaslanmış, pencerelere dinletiyor efkarı
Şimdi kimileri ağlatıyor sokakları
Hazan Vaktinin pençeleri
Yakıyor baştan sona tüm geceleri
Şimdi sen sanarsın unuttum anıları
Aklayamadım gecelere bağlayan saatleri
Bir mum ışığında aydınlatamadım meseleleri
Mürekkebini silemedim
Seninle olan davaların senelerini
Bilemedim bu yalnızlığın getirdiği hüznü
Ben seninleyken seni seviyorum diyemedim
Şimdi çarpıyor ayaz iyiden iyiye
Üşümüyor benim karanlığımı
Bu kara kış gecelerinde
Dinletemedim, anlatamadım sensizliği
Bir hüzün ile aktarıyorum kağıda
Her şeyi bitiriyorum
Bir ocak sabahında
Şimdi Karaköy Sahilinde bekliyorum vapuru
Sessizce çarpıyor denizin suları
Kayıp da bekliyor gitmeyi
Seni hatırlamanın verdiği gözyaşları