Kara Kış Şiiri - Sazsız Aşık İzzet Özcan

Kara kış gelince konuşmaz diller
Ötmez ibibikler susar bülbüller
Kaçar senden mavi mor açan güller
Bıktım kara kış senin elinden.

Yürünmez buzunda tek tek bastırın
Oduna kömüre hasret çektirin
Nereye varsan yoktur hiç yerin
Bıktım kara kış senin elinden.

Serdin çarşafını görünmez kara
Karların bahçemi etti istila
Hakikat meydanda yoktur iftira
Bıktım kara kış senin elinden.

Evde ne var ne yok bilmek istersin
İğnenin gözünden girmek istersin
Pazarlıksız malı almak istersin
Bıktım kara kış senin elinden.

İzzet derki buz tutuyor bıyıklar
Gün gelmeden herkes seni sayıklar
Üşür gelir hasta olur çocuklar
Bıktım kara kış senin elinden.