Kara günleri Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KARA GÜNLERİ

Rezil edip kafasında lafları,
Bu gece öğrendim ceryanın sarı rengini,
Sol yanımda bütün gece damla damlarken,
ıssız ayak uçlarımda zemheri,
isilikleşmiş bütün bedenimde titreme,
o safkan suratımda,
iki kor,kan çanağı konuşma simetriğimde,
çözülüp kalın damarlarda
ince bakırlara bağlanmayan gövdem,
sorgulanmadan doğan karanlığım
düşlerimin kokulu koynunda
yırtılan gecede apansız çığlıklarım
sevdamı her kefeye tartışta,
mutluluk sembillemişti
'saçmalama be'sözcüklerinde
verdiğin gül demetlerin,
Tek bir kelime ile,
suçluluk ilanı,
Taruman ettin hayat sirkini,
Buğulanıp gökyüzüne yükselen
iç ağlamamın sesi,
bir sancı dolu günler,
moraran derin damarımda,
baglanan kan yolumda durma,
kaç harmanlar gördüm,
Bilge güneşin avlusunda
kurşun hafifliğine baskı,
Dizede yazılmayan sözcükler,
Kendi kalıbını örselerken,
çürütüp vakitleri,çözmek insafa,
Yayılırmı zamanın köşe başlarında,
Ey güller en güzeli
Sabırlarımı damıt umutlarına,
Günlerindeki alın terlerini dönüştür,
Güneşin aydınlığına,
suyun duruluğuna
Yalın toprağa varılmaya dek,
Sevinçten yanaklarını rulat
al renkli sevinç yazılarda,
ona olmasın,
Paydos düdüğünde yorgunluk ve cigara,
bulamazsan yıldız anahtarı
tulum cebinde,
ezbere bilinmek zulada yazgı
tek başına zamanda taşınmak,
kuş gibi havalanmıştım,
can evimden,
mor mavi deniz,
deryalar dolu sevdasından
göz göze gelmeden tutuklama,
Kemer duvar heykele zincir demir,
soyunu verdi ağrılarım,
incecik hüzünlerde dağlandı,
Gece yoklamalarında,
beyaz mendilime
özlemediğim şiiir gibi,
Gecenin en derin alacasında,
Şiirin ışıgına pervane,
Şahit ateş böcekleri,
Kapattım kepenkleri,
Alevimi kaldı sözcüğü eriten,
İmgeye koşuşturamayan derman,
Söylemede yazmalarda ölüm,
dolu gecelerde yollanmayan geceler
hayat seni kelepçelerken,
sen hayatı gerçeklere götür,
seç o zaman acı ve tatlı gerçekleri
işte o zaman anlarsın beni,
Bana ikram etmezsin
yargısız kara günleri

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR