Kara Çocuktu lakabı; adını hiç sormadım, sormaya ne gerek vardı ki zaten.
Annesinin kucağında kulağına bir el ezan okunmuş yada dertli bir türkü söylenmiş, hoşgeldin sevinciyle.
Rüyaları hep maviymiş aşk tadında, barışın rengi yeşil bir çerçeve içinde.
Anlatılmayacak koca sevdalar taşıyordu yüreğinde, bir yanı Amed bir yanı sason'du dilindeki bir çoban şiirinde.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Yıllar sonra bu güzel dizeleri tekrardan, okumak gecemizin hüznüne bir damla ılık dokunuş olmuştur. Ve hüzün kaybolur. Kadife yürekli insan!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta