Kara Ağaç Şiiri - Bay Melun

Elini cebine attı. Üzerine yağan karlardan ıslanmış, buruşuk kağıt parçasını çıkardı. Tek tek silinen yazılara baktı. Okumaya çalıştı. Okuyamadı. Sahi ne yazıyordu o kağıdın başında? Sevgi? Huzur? Macera? Hatırlayamadı. Elleri kesilen bir sazende, yahut nefesi kesilen bir klarnet sanatçısı gibiydi. Ümitleriyle yeni günlere uyanan birisiydi. Bir bir ümitleri silindi.

Hep merak ederdi, nasıldı acaba limandan kalkan bir gemiye el sallamak. Veda etmek bir yolcuya. Onlar da giden gibi korkar mıydı bir daha aynı günlere dönememekten? O çok korkardı. Daha önce hiç aynı güne dönmemiş olmasına rağmen, en azından silinmeyen ümitlerine geri döndüğünü düşünürdü. Nihayetinde söz uçar, yazı kalırdı. Yazı söze özendi. Söz zaten kayıptı, ümitlere yerini bile bırakamamıştı. Sözsüz ümitler, silinen yazılar ve yersiz ümitlerle oturdu kara ağacın altına.

Neyse ki adından ötürü tükenmediğini sandığı bir kalemi vardı. Yeniden yazabilirdi silinen ümitlerini. O da hatırlayabilirse... Bir yağmur dinse, yazacaktı. Bir ateş yaksa, sönecekti. Beklemekten başka çaresi yoktu. Alışkanlıktan, beklerken sigarasını yaktı. Kara ağacın gölgesinde doğan yeni gölge oyunlarını izlerken, baharı geldi aklına. Baharı vardı. Yağmurun mis kokusu, baharının kokusunu bastırsa da, baharı yine de vardı. O da hatırlayabilirse...

Gidecekti. Yeni bir ayrılık zamanı gelmişti. Sigarası daha bitmemişti. Acelesi yoktu. Yol da kaçmazdı bir yere zaten. Kara ağaç gibi. Gurbete karşı hem bir şahit, hem de bir başkaldırıydı. Onun da çizgileri silinmişti. Bu şekilde yolunu bulabilir miydi? Bilemiyordu. Kör olsaydı da görmeseydi o silinen çizgileri. Tam tersi, daha çok açıldı gözleri. Kaybolmamak için verdiği savaşın galibi o yol olmuştu. Adres soracak birisini de bulamamıştı. Yerine kök salmış bir ruh da zaten kalmamıştı, kara ağaç gibi.

Gitme diyememişti. Gidecekti. Baharını alamamıştı. Önünde kocaman bir kış bekledi. Ağlayamamıştı. Gözünde yaş yoktu. Dönememişti. Gurbet beklerdi. Ayrılamamıştı. Yağmurun dinmesini bekledi. Kaybedememişti. Ümitleri ona hep geri geldi.