Kar Taneleri Şiiri - Abdulkadir Polat

Yıllar sonra ne güzel
Bu dehşetli rüzgar
Bu soğuk
Bu tipi
Kozalarını parçalamış
binlerce kelebek gibi
uçuşuyor tepemde kar taneleri

Karla ıslattım saçlarımı
Soğuğa bağrımı açtım
Gömerek hasretimi yumuşak beyazlıklara
Büyük bir hazla çektim
sigaradan ilk nefesimi

Çocuksu bir mutluluk göveriverdi gönlümde
Anımsadım gözlerini

Bu an
Adımlarım da sellendi coşkusu yaşamın
Bu an yıkıldı karşımdaki duvar
Yıkıldı yokluğunun renksizliği

Ellerim ceplerimde yumruk yumruk
Avuçlarımda bir ilk yaz bildirisi
Karlı dağ başlarını gözleyen
Bir kartal kadar özgürüm
Kızgın çelik bir levhadır yüzüm
Yüzüme çarparak eriyor kar taneleri

Dondurmuyor bu an bedenimi
Ne rüzgar ne de ayaz
Haykırıyorum sesinin yedi rengi ey özgürlük
Bütün dünyaya avaz avaz