Kar gibi beyaz bir kuğu’ydun sen
tatlı suyu bulamadığı için tuzlu sularda yüzen...
Sen doğru aşk ı bulmak için
yanlış sularda yüzerken
gökyüzü döküyordu içini sulu sepken…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Kar kadar yalnız bir kuğu’sun sen.
Yüreğime yağdıkça hem üşüyen,hem sevinen
kimsesiz bir sokak çocuğuyum ben…
Kimsesizlik ve yalnızlık kar gibi beyazlıkta fazla sürmez sanıyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta