Kar gibi beyaz bir kuğu’ydun sen
tatlı suyu bulamadığı için tuzlu sularda yüzen...
Sen doğru aşk ı bulmak için
yanlış sularda yüzerken
gökyüzü döküyordu içini sulu sepken…
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Kar kadar yalnız bir kuğu’sun sen.
Yüreğime yağdıkça hem üşüyen,hem sevinen
kimsesiz bir sokak çocuğuyum ben…
Kimsesizlik ve yalnızlık kar gibi beyazlıkta fazla sürmez sanıyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta