Kar Ayazı Şiiri - Zübeyir Daras

KAR AYAZI

Geç değil mi bu geliş,
Bütün kapılar kapandı,
Gün şafağa vardı.
Bekledim;
Gelmedin, niye?
Vakit nerede?
Kalbime karlar yağdı…

Doğma güneş gibi doğma,
Doğuşun geç kaldı.
Bir ümidim vardı
Onu dallarımdan;
Kar ayazı aldı...
Güz çiçeklerim yandı,

Şimdi bana sevda şiiri yazıyor kalem,
Dem hangi dem?
Bak hele yüreğimin penceresinden,
Yaz mıdır, güz müdür gelen?
Sevda şiirleri dökülürken sazımdan,
El ne anlar yürek sızımdan…

Bu benim gönül bahçeme
Yağmur yağar kış ortasında.
Yapraklar dökülürken dallarımdan; bahar gelir,
Tomurcuklar sardığında dallarımı,
Kar yağar ilkbaharıma.
Ve kar ayazı yakarken güllerimi,
Güneş bütün hararetiyle doğar,
Ne kış, ne yaz, ne güzdür engel,
Yangın dallarımda yine,
Sevda bülbülleri öter.
Mevsimler ne kadar şaşarsa şaşsın,
Bu gönül her daim kar yangını güller açar…