Kaptan Şiiri - Meral Vurgun

denizdi sevda
ilk yaz akşamlarından kalma bir hüzün
gemiler gelirdi uzaklardan
ak köpük tutardı mavi kadife
usul usul yanaşırdı limana
bütün yolcular sarhoştu sanki
kan çanağı gözleriyle
ölü balıklar gibi bakarlardı

kimi canavarlaşırdı birdenbire
vampir dişlerini batırıp
kanımı içerlerdi kuruturcasına damarlarımı
kırmızı şaraptım yıllanmış
ben de sarhoş olurdum bakıp hallerine
şuh kahkahalar atarken kaptana takılırdı gözlerim
konuşmazdı
gülmezdi
bıyığını bükerdi hafifçe
donakalırdım mıh gibi

denizdi sevda
bir fırtına kopardı aniden
saplanırdım dalgalara
hesabını tutmazdım yenilgilerin
Tanrı’lar yaratırdım dağ yapsınlar diye beni
İblis’i de ben yaratmıştım oysa
bir gözü kör, biri şaşı
tutup saçlarımdan yere çarpınca beni
göğe ererdi başı
kann bulaştırcasına ellerime
aşık olurdu bana
boyuna posuna bakmadan
utanmasa ırzıma geçerdi
baka baka gözlerime

denizdi sevda
yosun tutardı aşk gibi mavi...
kaptanın elleri yakamoz
gözleri ayışığı
kekik kokardı teni
duyardım uzaktan
bir türkü tuttururdu dümende
Karacaoğlan’a benzerdi sesi
vurdukça tellere
Zeynep olurdum
Elif olurdum
geçilmezdi nazımdan

sonra kırdı dümeni
gitti bir akşam üstü
şimdi o çölde Mecnun
ben de Leyla....