Pürüzsüz bir elmas daha kazandı, ölüm, tacın:
Gövdesini kimseler bulamadı boğulan kızın;
verimli topraklarım hep düşman elinde kaldı.
Ko zincirleme yenilgilerim, umutsuzluklarım
daha güçlü birini aranmak olsun, daha çetin.
Değil mi ki sonunda çıktı komadan güneş,
denizin ulu ateşleri başlar gene yanmaya,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta