Kapını Aç Şiiri - Müjde Işıklar

Bedenimde kıvranıyor anılar,
Buz gibi,hala dondurur içimi.
Çözülsün elim ayağım.
Atılan düğüm bozulsun.
Eski bir masaldı;
Yeniden kapımı vursun.
Canlan ey ruhum!
Gördüğüm rüya değil,
İşittiğim senin tatlı sesin değil.
Yüzüme kapanan kapılar neyin?
Ettiğim yemin sensin
Elbet yanıma gelirsin
Onlar olsun yeni kefenim
Ben kaldırımda bittim
Kapına geldim,
Kalbini son kez rahatsız etmeye.
İstemezsen giderim.
Bu aşkı bitti derim.
Kara bağrıma seni çiçek diye ekerim.
Hayalin bırakmaz peşimi,
Gölgen aralar kalbimi,
Yattığım yerden sen uyandırırsın beni.
Ufkum daraldı,sadece senle vardı.
Sen olmayınca o kapıda kapandı.
Aç okuduğum kitapları
Her satırı sendin.
Senin kollarında canımı verdim.
Mesudum ama kapandı kapın.
Tutkundum!
Bağlıydım,sırf bu yüzden geri döndüm.
Sadece küçücük bir tebessüm için.
Belki belki de sendin
Dinlediğim notaların,
Her teli seni çağrıştırırdı.
Çığlığıydın son nefesimin.
İçimde kıpırdanan son dalgaydın.
Kıyıma vuran balıktın.
Şimdi neden kapını kapattın.
İçimde haps olan hıçkırıksın.
İşte bu yüzden ağlayamadım.
Gecemde uçuşan tülsün.
Uçtukça kabarır göğsüm.
Tutamam bir kenarından.
Ama niye beni görmeyişin?
Bir türlü hissedemem,
Soramam kaçışını.
Arkanda duruyorum...
Tenine dokunamıyorum.
Kıyamıyorum,incitmekten korkuyorum.
Bana benziyor değil mi?
Hayası yok bu bedenin!
Hadi kalk...
Beni böyle bırakma
Tam kavuşurken bunu yapma.
Soğuyan çehremi,cansız koma.
Ruhuma kapanan bedenim!
Bu son sözlerim.
Tek bir kelime için
Kapını aç derim.