Kapılar - 2025 Şiiri - Necmiye Çetin

Bir kapıya doğru ilerliyorum hayalimde
Ahşap bir kapı. viran, köhne
Çokça da sorularım var cebimde
Birden bir ses beliriyor derinde
Başlıyorum o sesle sohbete
Halbuki burada benden başka yok kimse
Monolog olması beklenen yerde
Fark ediyorum ki bir diyalog sürmekte
Anlıyorum. Bu bir dualite
- Bu ne, diyorum
- Tanımadın mı? diyor ses.
- O sensin işte
- Bu kadar viran mıyım? diyorum
- Sen değil miydin Gönül kapını viran eden! diye çıkışıyor ses
İrkiliyorum

Kapılar geliyor aklıma
Geçtiğim
Geçemediğim
Bazen de geçmek istemediğim tüm kapıları düşünüyorum
Zorladıklarım
Zorlandıklarım
Ait olmadıklarım
Ait hissedemediklerim
Yüzüme kapananlar
Kolaylıkla açılsa da ardında tuzak olanlar
Vurup çıktıklarım
Kırıp girdiklerim
Yumruklayıp, günlerce önünde oturup ağladıklarım...
yine de açılmayanlar
Yıllar sonra vazgeçmişken açılan
yine o kapılar

Fark etmediğim, bakmadığım yönde, hep açık bekleyen kapılar
Ve bir anda kendiliğinden açılan kapılar
Şu anda ihtiyacım en çok bunlar
Bir anda, kolaylıkla, mucizelere açılan kapılar
Bir anda, kolaylıkla, bir gün mucizelere açılsın kapılar
Yetmedi mi denemeler, yanılmalar
Yetmedi mi onca yangınlar
Susalım.
Sussun içimizdeki diyaloglar
Artık sadece huzura açılsın kapılar