Kapatma yüreğini aşka

Bana yüzünü dönme, ne olur…
Bir bakışınla başlıyor gün,
bir gülüşünle ısınıyor içim.
Kara gözlerinden aşkı içmeme izin ver,
belki bir yudum, belki bir ömür yeter bana.

Göz kenarındaki o çizgiler…
Zamanın bıraktığı değil, gülüşlerinin izi sanki.
Onları sevmeme, o çizgilerde kaybolmama izin ver.
Bırak, sevgim dokunsun sessizce tenine.

Kalbini kapatma bana, ne olur.
Acılarınla değil, umutlarınla gel.
Kendini hayata küstürme,
çünkü ben buradayım —
tüm kırıklarınla sevebilecek kadar sabırla.

Gel desen, susarım.
Söz gerekmez.
Bir çağrının kıyısında beklerim,
adını rüzgâra fısıldar gibi içimden.

Sen gülmeden gülmem,
sen bakmadan bakmam.
Kalbin bir kere dokundu kalbime,
o dokunuşta öğrendim sevgiyi —
ne kadar sessiz, ne kadar derin olabileceğini.

Şimdi yalnız senden tek bir şey istiyorum:
Bana yüzünü dönme, ne olur.
Çünkü sensiz her sabah,
ışığı eksik bir gündür;
göğsümde donup kalan bir dualaştır senin yokluğun.