Kapanmayan Bir Gece Gibi

herkes bir yere gidiyor
ben olduğum yerde
gitmiş gibiyim.

bir zamanlar sevdiğim
her şey
şimdi üzerime çöküyor
bir eski palto gibi,
ağır
ve zamansız.

adını anmıyorum artık
ama sustukça
daha çok konuşuyorsun içimde,
bir fısıltı gibi değil
bağıran bir boşluk gibi.

camdan dışarı bakıyorum,
yağmur yok
ama ben yine ıslanıyorum
kendimden.

zaman,
beni geçip gitmiş gibi
bense hâlâ
bir vedanın ilk dakikasında asılıyım
ellerimi cebime sokuyorum
bir sıcaklık bulurum sanarak
ama orada da yok kimse.

bir kahve alıyorum kendime
şekersiz
çünkü artık her şeyin
acı olması daha kolay geliyor.

ve gece…
kapanmıyor.
çünkü bazı geceler,
uyanmakla bitmiyor