Kapanan Kapılar Şiiri - Mehmet Polat

Bilmem “kaçıncı fasl-ı bahar bu”
Sevgisizlikten nasırlaşan ellerim
Yine yalnız …

Rüzgar, boş sokaklarda,
Adını fısıldıyor kulaklarıma
Kapıları bir bir kapatırken
Sen;
Aklımda bir çocuk gülüş
Dudaklarımda kırık bir şarkı oluyorsun

Ben şiirlerimde biraz da
Umudu yazmak istiyorum
Sen,
“Ümit vermek gibi olmasın ama …”
Diyorsun …
Sen vermesen de
Aşk ümidini kendi buluyor.
Baharda çiçeklenen dallar
Ellerin,
Gözlerin,
O güzelim gülüşün

Ben günlerimiz beraber geçsin istiyorum
Sen,
“Zaman yok yollar uzak” diyorsun
Kim bilir
Belki öyle sararız ki birbirimizi
Ne yollar ayırabilir
Ne de dar zamanlar ikimizi …

Ben “Sevgilim” demek istiyorum sana
Sen “arkadaşız” diyorsun …
Dostluk da güzel
Ama
Sen benim için
Yalansız,
Hesapsız,
Tertemiz,
Sevdiğim “Sevgilisin”

Seni Seviyorum
Çünkü sevmek;
Mutluluğa açılan kapısı yolumuzun
Seni seviyorum
Çünkü sevmek;
Benim en güzel huyum
Seni seviyorum
Çünkü
Sen Beni
Sevmiyorsun! ..

(12 Şubat / 01 Mart 2002, Gaziantep/İzmir)