Kansız Gibi Şiiri - İbrahim Yay

Karın üstünü güneş kaplıyor altından parlak...
Bastığımız yerlerin gölgesi çukurlara vuruyor...
Nostaljik bir anda serin rüzgarın getirdikleri...
Mazide seçtiğimiz bir müzik seni hatırlatıyor...

Geçirdiğimiz günlerimize istinaden seviyormuşuz,
Sonunda parçalanacağımızı düşünmüyormuşuz,
Şimdi bile yüz yüze gelince bizi özlemiyormuşuz,
Birbirimizi kırmamak için yalan dâhi söylemiyormuşuz...

Neticede kopuk bir bağ var, kökleri sağlam olmayan.
Büyüyüp yükseleceğiz diye temelimizi atamadık.
Bitince sevgimiz geriye saygısını bıraktı en azından,
Arsızca kansız gibi, yargıyla yârsız gibi bırakmadık...