Kanlı ova Şiiri - Şenol Özcan

Kanlı ova

Üzerimde gezinen bu binlerce bot
birazdan sahiplerini kaybedecek;
birazdan kanları tükenip
düşecekler yeşil gövdeme.

Demirden trompetler bağıracaklar —
coşkuyla.

Botlar yürüyecekler bendir ritminde,
hışımla;

gövdemde buluşacaklar endişeyle.
Kılıçların şıngırtısına karışacak
atların nal sesleri.

Böyle oluşacak ölümün senfonisi…

Botlar birer birer sahiplerini kaybedecek,
yitirecekler nasırlı tarihlerini.
Ben yağmuru sevmiştim oysa —
kan beslemez beni.

Bağıra bağıra
naralar atla atla ölecekler —
düşecekler,
bir daha kalkmamak adına.

Yorgunum, yaralıyım;
kana bulanmış bir ovayım.
Sahipsiz botlar mezarlığı…
Oysa sevmiştim ben yağmuru,
üzerime kan düşmeden önce.