Kanıyorum... Şiiri - Emin Tomak

Kanıyorum...
Her yanım paramparça.
Geçmişe takılı kaldığımı söylüyorlar
İçinde bulunduğum anın geçmişten hiç bir farkı yok
Yaşadıkları hayatı normal sandıkları için
Benim hiç birşey yapmadığımı söylüyorlar

Kanıyorum...
Ucu sivriltilmiş demirler bedenime saplanmış sanki
Kimseye göstermemek için büyük bir çaba sarfediyorum
Seviyorlar gelişi güzel konuşup nara atmayı
Gittikçe susuyorum, boğazım asırlık zindan gibi
Hayal perdem yırtılmış, dikecek gücüm yok..

Kanıyorum...
Düşman elinde işkenceye maruz kalmış gibiyim
Deniz kenarında bir fener geliyor aklıma
Dalgaların gürültüsü ve ona eşlik eden ılık bir rüzgar
Sanki asır geçmiş gibi
Halbu ki asırlaşan zaman değil, nasırlaşmış bir ben

Kanıyorum..
Dört bir yanım açık, nereyi kapatsam bir diğeri açık
Sanki sentetik bir uyuşturucu etkisindeyim
Git gide dört bir tarafı kapalılaşan bir hayat
Canım yongasına küsmüş ve bu durumdan iki tarafta habersiz
Bir ilahî dokunuş şart, fakat bunu beklemek günah

Kanıyorum...
Dikiş atın, daha da deşmeden
Mahşere bıraktıklarım var aynı şekilde de özlediğim
Hesabı kapatamadıklarım, dilimi yuttuklarım
Herşeyin unutulduğu bir cennetde tasvir ediyorum sizi beyazlar içerisinde
Böyle bir günde hepinizle bir gün buluşmak dileğiyle...