Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu istikranın neresi yanlış?
Ki yaşam içinde boğulurum
Bu bulmacanın hangi parçası kayıp?
Ki beynimin içi yıpranır
Bu muammanın paradoksu ne?
Ki bu kadar beni şaşırtır
Ama hala umut var
Aramak lazım
Gezmek lazım
Görmek lazım
Bulmak lazım ……
Yıllardan sonra
Annem ölümü düşünüyor
Ben ise
sonu
son parçayı!
Güzel bir tefekkür şiiri.
Yüreğine sağlık arkadaşım.
Sevgi ve Selamlarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta