Katedralin gölgesinde bir beden yatıyordu,
mumlar titrerken harfler kanla yazıldı.
Bir çember, bir haç, bir gül —
her biri bir parça, kayıp bir hakikatin yankısı.
Sanat sustu o gece,
çünkü fırça gerçeği fazla yakından görmüştü.
Tanrı’nın sureti, insanın aynasında kırıldı;
ve bilgi, suçun bıçağına dönüştü.
Kim öldürdü gerçeği?
İnanç mı, korku mu, yoksa bilginin kibrimi?
Cevap, sessizce süzüldü duvarlardaki fresklerden:
“Her sır, sahibini öldürür.”
Bir kadının gülüşü,
bin yıllık dogmayı paramparça ederken
kanla yazılmış bir ayet yankılandı içimizde:
“Gerçek, kutsallığın en güzel maskesidir.”
Bir resmin gözleri baktı bana —
ve ben anladım:
Bazen Tanrı bile saklanır
bir cinayetin içine,
bir sanatçının kalbine,
ve bir kelimenin sessizliğine.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 18.11.2025 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!