Yalnız bir şövale ağırlaştırıyor kendini…
Kangrenli üreticilik sanki karşımdaki…
Kendini, inancında tüketen…
Renkleri en yorgun yerinden kurgulayan ‘im’…
Sonuna yaklaşmanın bilinciyle ağırlaşan adım sesleri…
Boş koridorlarda çoğalan yankılar…
Oysa bir süre…’ki hala sürmekte’…her ayak sesini senin zannettim…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta