Kanber Orhan Şiirleri - Şair Kanber Orhan

Aydınlığın tarlasında ekildik.
Dönmedik dönmeyiz mücadeleden.
Fidan gibi boy verince söküldük.
Dönmedik dönmeyiz mücadeleden.

Baş kaldırdık zulme Mahzuni gibi.

(Nazire)

Güllerin sultanı şahı da sensin.
Yetersin bahçemde sen yaban gülü.
Bilesin ben senim, sen ise bensin.
Çekersin cefayı sen yaban gülü.

Yıllarca beklettin, vefasız beni.
Seni beklemekten, yorgunum şimdi.
Öyle sevmiştim ki, sevgilim seni.
Vefasız sevgilim, kırgınım şimdi.

Bırakıp’ta beni, terk edip gittin.

Yine efkârlıyım doldur be saki.
İçtiğim bir kadeh az gelir bana.
Şu dünya kimseye kalmamış baki.
Bilirsin şişeler vız gelir bana.

Dinle dertlerimi sığmaz kitaba.

Felek beni sille tokat döverken.
Neredesin dost bildiğim nerdesin.
Hilebazı düzenbazı överken.
Neredesin dost bildiğim nerdesin

Türlü türlü tuzak kurdu yoluma.

Deli gönül kuş misali.
Uçar enginden enginden.
Boran olur kış misali.
Geçer enginden enginden

Her suretin aslı gibi.

Muhammet ceminden yol mu istedin.
Yol istersen yol vereyim güzel dost
Ali dergahından gül mü istedin
Gül istersen gül vereyim güzel dost

Yanarım Alinin cevri narından.

Allı turnam, neden Yüksek uçarsın..
Irmağa mı küstün göle mi küstün.
Sende benim gibi böyle naçarsın.
Doluya mı küstün, selemi küstün.

Zalim avcı taş dibine yaslanmış.

Gönül bağım viranedir.
Baykuş ötüyor ötüyor.
Yalan dünya teranedir.
Günler bitiyor bitiyor.

Düştüm o yârin peşine.

Düştüm aşkın girdabına.
Bir çileli yol dediler.
Doyulmaz yârin tadına.
Yar dudağı bal dediler.

Yanakları ala benzer.