a.
beni bu kıyıda bırakan yaren
sukuneti ağlayık düşürdüğümde
gülümseyen bir sen kaldın geceden
bir sen kaldın hep sıcak
kanayan bir şiir oku sen bana
nefesimden söküp götürsün beni
yüzüm akşamcı çocuklara sürünür
en hummalı yerinden sınanır hüzün
terkimde telafidir düşlerim
benliğim daracık sokaklarda avare
mürekkebi silinmiş yaldızlı kağıt
parmak izlerimde kayıp mı sende
dikenler zümrüde bananıp çıkar
damlayan çehreler susuz kalır hep
ve dokunur karanfillere ölüm
b.
kanayanım ey kanayan
şiirim ceplerime sıkıştırılmış
kaçamam kapılardan
her kafiyem ele veriyor beni
müteessir bir sancı geriliyor ufkumda
soğudukça kaynıyor / yanıyor içim
kanayan bir şiir ezberlet bana
söz kendiyle meczup oluyor şimdi
nefesimde salıncak kuramıyor çocuklar
ağlamam / ki konuşamam
şiir
har bölerek çıktı ağrıyan yanımızdan
çığlığı sukutu kadar derin
buğusu muamma bir aşk gibi
muhacir duyguların kronik ifadesi
c.
bitecek bir yerde hayat nakışı
intihar edecek sancılar dudağımda
avucumda çırpınmasana kalem
tükenme hiç savaşımı yazmaktan
sülüs bir hat çiz aşka
kanasın
ağlasın neşvemi raksından koparan endam
gölgenin nabzından bir şiirle düş
ağlayan sevinçle geldiyse hayat
kanayan bir şiir olacak ölüm
d.
güneşine veda ettiğim yaren
hesap dışı kaç yara var kanayan
kaç bilinmeyenle çözülür vehim
ya şehrin son durağından kaç yolcu var öteye
yandığıma bakmayın semazenlere
ellerim yine senâsında sözlerin
ellerim yine mübtelasında
sızısında gözlerin
hecesine gemi yürüttüğüm ey
al beni kelimelerin izdüşümünde
bir yanı eksik kalmasın sözlerimin
azadedir aynalarda suretim
bir deli manşettir sözümü kesen
tanığım ve yarınım olur musun
güneşine veda ettiğim yaren
e.
son sözümde tekfinim bayramlar yapadursun
bir kitap sayfasından kaldırılsın cenazem
mısraların yarım kalmışlarına
henüz bir miad koymadık ya aşk üzre
sertaç için çalınmıyor kapılar
acısını bulmuş ayık ihanet
anladım sukunete gebe kalacak ruhum
soru sorma be yaren
kanayan bir şiirle ört beni
delişmen sevdalarım yok benim.
Kayıt Tarihi : 28.8.2003 17:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir mi bizi bırakmıyor yoksa biz mi şiiri... düşüncesinin beynim kemirdiği bir dönemde yastık altı bir kitabın sayfalarına bir yıl boyunca karaladıklarımın kurguya dahil olmalarıyla 16 Mayıs 1999 tarihinde editörü olduğum Kertenkele Sanat ve Edebiyat dergisi için kaleme alındı. Ancak bir ilginç sebepten ötürü Yediiklim dergisine gönderildi ve Haziran 1999'da Yediiklim dergisinin 111. sayısında yayınlandı. Şiirimin kendi kendini yenilediği dönemlerin 3. evresini gösteren bu şiir 'Yüz Yıllık Türk Şiir Atlası, Özcan Ünlü, Birey Yay. 2004.' antlojisinde yer alarak şiirlerimin arasında kendine en müstesna yerlerden birini ayırdı. 2001 yılında Trabzon Bayrak Fm stüdyolarında İpek dili şiir seçkisi bünyesinde seslendirildi.
kurudu mürekkebimde zaman
eriyor akrebin zehriyle yelkovan'
şiir gibi yazmış şair gibi şair
karakterli bir şiir çıkmış ortaya
tebrikler
Kaybolan ne cok yanim
Ne cok aramisligim kendimi
Hemen basucumda durur
TÜM YORUMLAR (32)