Kanatlarım Ağrıyor Şiiri - Sevgi Gül İlkan

İçimize bir boşluk çöktü
Çıkamıyoruz duygularımızın enkazı altından.
Sanki bütün kuşlar ölmüş.
Pencere önleri yere düşmüş.
Kapılar toprağa kilitli.
Çilingirlerin gözyaşları çaresizliklerinden.
Bebek ile annesi toprağa geri dönüyor;
Peşlerine düşmek
Gidememek, kalamamak...
Çiçeğe durmuş fidanına toprağı giydirmek
Nasıl bir yaşayamamaktır anlatamam.
Sanki bütün yıllar kapalı
Dönemiyoruz ömrümüze.
Nefes alıp vermenin arasına sıkışıp kaldık.
Ölü kuşlar konuyor omuzumuza.
En çok kanatlarım ağrıyor.
Dizlerimin fermanı yok artık.
Can parçanın toprağı,
Yaralı yüreğini öpmesi,
Nasıl bir iyileşememektir anlatamam.
Kırk yamalı ruhumuz.
Dünyanın neresinden baksak
İğne ağrılı gözyaşı.
Bedenimizin yarısı göçtü
Can yarasını iliştirip sol yanımıza.
Çıkartamıyoruz kendimizi enkazımızın altından.
En çok kanatlarım ağrıyor.