Kanadımda Sen Varken Şiiri - Nimet Öner

Kanadımda Sen Varken

Kanadımda sen varken
rüzgâr başka eserdi
Gökyüzü daha derin
uçurumlar bile daha nazikti

Bir serçeydim ben,
gövdem küçük yüreğim büyük
Ve sen varken
o yürek korkmazdı hiçbir düşüşten

Bir bakışın
bütün yolculuklara yeterdi bana
Bir gülüşün
bütün kışları ısıtırdı içimde

kanadımda sen varken ağırlaştım
Senin suskunluğunla
benim sevdam arasında
bir yük büyüdü

Ve bil ki sevgili
serçeler çok sevince de
uçmaktan vazgeçer bazen
Çünkü
en çok sevdikleri yerden
yere çakılırlar

Ben seni taşırken değil
sensizliği taşırken yoruldum
Hâlâ
kanadımda bir hatıran var
Hafif değil
ama kutsal

Ve o yüzden hâlâ
bir adım daha atıyorum
göğe doğru
Çünkü kanadımda sen varken
yere düşmek bile
aşk sayılır

Azra Nimet Öner