Kan Kokusu Şiiri - Canan Başkan Hacıoğlu

Küçük bir kır çiçeği düşün
Koca bir kentin kalabalık ıssızlığında
Soluk saydam bir siyah
Ya da mat bir gri
Kimsenin fark etmediği,
Belli belirsiz...
Bir kadın kadar yalnız...
Yapayalnız...

Sonra senden gelen bir bahar düşün...
Bir bayram rüzgarı
Çoğul gülüşünden yeşillenen yapraklar
Bakışlarınla boy veren dallar
Dokundukça renklenen çiçekler...

Ömrün en kısa seviliş mevsimi bu..
Sonrası sonsuz zemheri bir kış
Kopardığın tomurcukların can çekişi
Ezerek teker teker yok edilişi

Geçtiğini zannettiğim yokluğun nefesi bu,
Sen de duyuyor musun ?
Ölen yaprakların sesi bu,
Ve toprağa karışan ezilmiş kan kokusu...