Bir zakkum bahçesi bir kan denizi,
Yaşamak bildiğimiz, darmadağın.
Sabırla işlemek ölüme kendimizi,
Teni alıştırmak soğukluğuna toprağın.
İple çekmek gecelerden şafakları,
Sonra koşmak o büyük geceye doğru.
Bir gün kanımızla beslemek toprakları
Ve yaşadıkça hiç ölmemek korkusu.
Kayıt Tarihi : 28.9.2000 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!