Kamer Taşkın Şiirleri - Şair Kamer Taşkın

Mevsim ne yaz ne bahar,
Havada kar kokusu olmalı,
Ama yağmıyor kar.

Yağsa,
Kristal kristal,

Arayanı,
Soranı,
Seveni,
Yoksa,
Dersiniz kimsesiz

Odada insan,
Odası dünya,
Dünyada insan,
Dünyası oda,

Dolu da, olsa,

Biri iniyor,
Merdivenden,
Görünce uzaktan,
Farkı yok kimseden

Irak mesafede,

Bak aynaya,
Gördüğün sen misin?
Benden güzeli, benden büyüğü,
Yok, der misin?

Yürürken aksadığını görüp,

Sevebilmek
Ya da sevilebilmek mi
Şöyle bardaktan boşalırcasına
Yürekten yüreğe
Nefesten nefese
Sağlam bir köprüden

İstanbul’dayım,
Soluk benizli çocuklar,
Sert bakışlı büyükler,
Alınlarında kâr yazan satıcılar,
Sadece adı kalmış köyler,
Adı aynı kendi başka semtler,

Niye bakıyorsun,
Tuzluğa,
Birazdan savrulacak,
Tuzları ortalığa,
Kim koydu,
Bunu mutfağa,

Bütün gece süren pazarlıkta,
Yanıp sönen sigara,
Yükselip düşen ses,
Laf arasında fırsat bulundukça,
Alınıyor nefes.

Sularla giden parça,
Neden durup bakmaz
Geride kalan bütüne,
Uzun sürmez,
O da bölünür ikiye.