Kamber Bal Şiirleri - Şair Kamber Bal

Derdimi bilen bir dostum var
Yanımdan ayrılmaz konuşan kalemim
Ne söylersen o yazar
Kalbimi kırmaz konuşan kalemim

Ne usluluk, ne üstünlük

Filiz verdi bu toprağın kanlı bağrında
Göbek bağı ile bağlan cumhuriyete
Seninle erişecek en yüce doruğa
Bebek canı ile bağlan cumhuriyete

Figan et feryat et, ayrı kalırsan ondan

Tel tel dökülür yaralarım
Sarmaya bir dost arıyorum
Can pare pare yanıyorum
Sormaya bir dost arıyorum

Kement boynunda günahkarım

Ulu orta konuşmak yasak!
Şunu alıp şuraya koysak:
Bilsen halimiz nice olacak?
Dermanımız bir paslı daldır.

Taşlar taşırız sırtımızda

daldım içeri bir deryadan
karşıladı beni melekler, ol yaradan
geçtim türlü türlü suallerden
alacaksan al artık beni

bir hünkar oturmuş baş köşede

Koşa koşa geldim duyunca seni
Kucaklamak için açtım sinemi
Sayfana bakıp gördüm ikibini
Kutlarım Mikdat'ım yürekten seni

Çok güzel kelamın geldi bizlere

annem canım annem
temiz kalpli,
çilekeş annem
seni hep üzdüm,
üzeceğim de;

Bir elmanın iki yarısıyız
Bizim Halk ve ızdırap
İçin için ağlayan birisiyiz
Bİzim Halk ve ızdırap

Taşa vursa ses çıkmaz

iyi ki doğdun kızım
dindi artık tüm sancım sızım
seninle güzel, geçen ömür
sen benim baharım yazım

sen doğdun gök başka mavilikte

Gün batımı, gök ile yer kucaklaştı mı?
Ay ile yıldız kızıl semada yarıştımı?
Kavra-kucak kurt ile kuzu barıştmı?
Seyreyle ki hallerini hortlak şair.

Her çalı bir nesne görünümünde iken