Kâlu Vef'at Şiiri - Betül Sarıkaya

bağrımda son martıdan damlayan
dilberde hep dem-be-dem ağla kan!
son(d)emde hiç bitmeyen suç hayâ
keskin bıçak mehtabım, saplanan

ah sen ki oddan yakan ey zalim
sensiz ne olsun şu bedbaht hâlim

güller akar fecre, akşam ziyan
göllerde âyân olur martıdan (damlayan)

ey sersefil lüzma mahlûkatım
arzımda bitmez kâlu vef’atım.
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

Vezin: müstef’ilün / fâ’ilün / fâ’ilat