Kriz Başlangıcı
Çok mu kırıcıyım sana karşı? Her seferinde yapıştıramayacağın bir parça mı koparıyorum senden, etinden? Henüz uykun açılmamış ve günaydın dememişken ben sana, senin o ince ruhuna temas etmiş kalın bir Pinokyo burnu gibi mi uzuyordum şehrin terk edilmiş köprülerine. O anlarda sen mukakak bir kadeh devirirdin düşük omuzlarımdan aşağı. Muhakkak bir cuntayı devirirdin sosyalizmin başından aşağı. Yukarıyı unut sevgilim. Allah'ı unut. Gerçeği tükür üzerime. Biliyorsun: Kaktüs çiçeği gibiydim ellerinde. Daima aşşağı, aşşağı, aşşağı. Ben ne zaman dudaklarına kök salmak için gökten güneş çalsam sen bir aşkı devirirdin bu şehrin yollarında. Yukarıyı unut. Allah'ı unut! Ben o köprülerin altında uyuyan sulara bağrımı her açtığımda. Sen gerçeklerden bahset bana: Kır beni. Ben ağlayayım. Ben sana çok kızayım.
Öyleyse sen bunu hak ettin deyip açayım ağzımı, kapayayım bağrımı.
Sevgilim sen bunu hak ettin: Seviyorum. Kardan adam aşık olunca eridi. Kardan adam dün gece intihar etti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta