Kalp Şiiri - Nur Koç

Büyük bir nesnenin kütlesinin ağır olması için illa iri olmasına gerek yok.
Kalbi kadar küçük ama etkisi damarlarımdan geçen biriydi o.
Varlığı damalarımda dolaşan,
Yokluğu nefesime ağır gelen.
Dünyanın kütlesinden daha büyük bir güçle beni kendine çeken.
Oysa yer çekimi yasası gibi sabitti hislerim.
Tam o esnada Newton’un elması 'küt' sesiyle düştü.
Durmaksızın ona rastlayarak yuvarlanıp durdum.
Yüreğim yer ile gök arasındaki bir sarkaçtı artık.
Başım dönüyordu onun rastlantılarında,
Düşüncelerimin köşesinde,
Kalbimin kıyısında.
Aşktı bu, bilimle açıklanamayan
Hislerle inkar edilemeyen.
Aşktı o. Küt küt sesiyle, kalbimin sesiyle