Ve…
Bazen
Konuşayım dersin
Sözler dilinde, ama
Dinleyecek bir yürek kalmamıştır.
Bazen
Tutunayım dersin
Ama uzattığın el
Boşlukta asılı kalır
Gidenlerin ardında…
Bir zamanlar göğsünde
Çiçekler açtıran ne varsa
Şimdi kurumuş izlerle dolu
Toprağına bile küsmüş
İçindeki bahar.
Ve sen,
Hâlâ bir umut gibi
Kırık dallardan tutunup
Sarmaya çalışırsın
Kalmamışlıklara…
10.07.2020
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 10.7.2020 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yaprak döker
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!