Kalmamış Insanlık Şiiri - Şahin Kaya

İnsanlık günbegün bitip tükendi,
Yürekte sevginin azı kalmamış.
İnanan; kadere boyun bükendi,
Şimdi dostun dosta nazı kalmamış.

Köylerde yanlızca yaşlılar kalmış,
Meralar kaybolmuş kavaklar dolmuş,
Ekin bitmiş harman gariban olmuş;
Öküzler kaybolmuş kuzu kalmamış.

Her şey alın teri her şey bir emek,
Bunlarmış ağzımın lezzeti demek,
Pilekide ekmek, güveçte yemek;
Ocakta ateşin közü kalmamış.

Çiçekler dalında solmuyor artık,
Gidene kal diyen olmuyor artık,
Dul, yetimin yüzü gülmüyor artık;
Ağzımızın tadı tuzu kalmamış.

Ne öküz koşma var ne at gemlenir,
Ne pileki kalmış ne çay demlenir,
Geçmişi andıkça gözüm nemlenir;
ŞAhının diyecek sözü kalmamış