Kalkmalısın Ayağa Ki Dinsin Fırtınalar

Umutların öyle kuş gibi uçup gittiğinde
Yalnızlık benliğini bir bataklık gibi yutar
O umarsız kahkahalar dibinde bittiğinde
Nefretin vücuduna ansızın hükümran olur
Anlamı yoktur artık ne varlığın ne yokluğun
Bir sen varsın birde sokaklara karışan kokun

Ayağa kalk bir daha düşmek uğruna yerlere
Ayağa kalk meydan okusun hayata duruşun
Kalk ki bilsin o şeytanlar sen daha yıkılmadın
Kalk dinsin kafandaki fırtınalar adım adım
Eğer devam edersen sen bu acizliklerine
Tarih kalkamayanları yazmaz unutma sakın