...ve ben mutsuz bir çocuk görüyorum hep ellerinden tutulmayan,
Bir yerine esir kalmış zamanın, gülümserken somurtan.
Ayakları takılıp düşmüş yüzünü gördükçe çamurlar içinde,
Kanayan yaralarına içimden yangınlar dökülüyor sessiz soluksuz.
Sessiz soluksuz başlatıp her elden tutuşu çaresizliğimi yatırarak dizlerine,
Doğrulup da yeniden dirilişini görüyorum yollar kat ederken.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta