Evdeki Uzak Hayatlar Şiiri - Sevgi Gül İ ...

Aynı evde
İster beş kişi ol ister on
Bir milim ötede kaderinle yaşarsın
Kederinle baş başasın

Ağaçlara bak
Yapraklarının kimi altında
Kimi hâlâ dallarında

Ortak noktada
Aynı sofrada
Kimine tatlıdır hayat
Kimine acımtırak ve bayat

Ortak noktada
Aynı aynada
Güneş de var yağmur da
Biri gülerken
Diğerinin içi kan ağlamakta

Ortak nokta
Şu ev bark
Yerini sevene pamuktan
Ruhuna yeri edinemeyene taştan
Farkı yok mezardan

Ses geçirmez camlar
Gitmek istiyorumu
Perde arkasına saklamaktalar
Şu beyaz güneşlikler
Göz yaşlarına kefenler
Avuç içleri
Boydan başa mezarlık
Şu koskoca sokakta
Parmakla sayılacak kadar az
Ölmüş kendine fatiha okumadık

Komşum ölmüş
Kaç kişi biliyor ki
Son kez can vermiş
Titreyen cümlelerinde
Dökülen cesetlerini seyretmiştim...
''Yaşlıydı'' diyorlar
Hayır hayır, ''çok yaslıydı...''
Çiçeklerine hüzünlü bakardı
Duygularının belini büken ise
Keyfine bakardı...

Aynı evde
Herkes hayata farklı pencerede...

Bu pencere benim
Sesimi kuşlara ve toprağa saldım
Gökte özgürlük, toprakta çiçeğim
Canı sonuna kadar açtım
Güneş sarılmaya geliyor
Yağmur, derdimi paylaşmaya...

Komşum ölmüş
Ben O'nu dün son kez görmüşüm
Evinin şu bir çift penceresi
Ağlayan gözleri mi?

Hatıralar yağıyor...

'