Kalemden Ferman Şiiri - Eyüp Beyhan

Bilirim, kalemler var; keskin kılıç gibi,
Bilirim, kelimeler var; susmaz kurşun gibi,
Bilirim, harfler var; alevlenir volkan gibi,
Bilirim, öteden yazılmış, alnıma ferman gibi.

Oy havar,
Bu divan,
Bu ferman,
Yok mu derman?

Kurulmuş divan, sinemde geçen bir sızı,
Beyaz kâğıda yazılmış yazı,
Mısralar dövüşür geceyle, sabah ezber bozar,
Bir harf geçer yürekten, bir millet ayağa kalkar.

Oy havar,
Bu sızı,
Bu yazı,
Gel de sil beyazdan beyazı.

Görmüşüm yürekleri, yanarken üşümeden,
Sevdayı kuşanır da yürürler ateşten,
Eller ki dua mıdır, tokat mıdır bilinmez,
Bir “yeter” der; devrilir putlar, diz çöker her heves.

Oy havar,
Bu yürek,
Bu sevda,
Gel de sünsün heva ile heves.

Sükût etmez bu yürek, konuşur,
Mazlumun umududur; zalimi kudurur,
Damarımda isyan akar, alnımda secde izi,
Dua tek silahımdır, öfkem zincirden esir.

Oy havar,
Bu öfke,
Bu isyan,
Dinsin artık, kesildi ferman.
(E.B.2025)