Kalem Ucuyum Ben Şiiri - Enver Hergüler

Ak pak sayfaları karalayan
Siyah tasarlanmış kalem ucuyum ben.
Hem ezelden beridir ki
Papirüsü kıskanırım
Nasıl kıskanmam ki
Ben eriyip tükenirken
Asırları aşar oysa sayfalar.

Fi tarihinden haber getirdim
Yedi harikaya daha nicelerini ekledim.
Tibetten esen meltemin Anatolya'yı aşarak
Vardar Ovası'ndan süzülüp
Tuna Boyları'na uşaltığını...
Kosova savaşında yıldızlarla hilalin
Kan gölü üzerindeki hüznünü.
Mezar taşına tercih edilen
Servi ağacını da ben yazdım

Hakim kararını zor verir
Üzülür nokta koyar.
Sonra..
Ve sonra beni ortadan ikiye kırar.
Şehit anasının yüreği yanar.
Yazarken ben eririm
Eriye eriye tükenirim.

Kuyruklu yıldızın da ışık saçıp
Sonra erimekmiş kaderi.

Merminin ucu ben kadar sivri
Ve sert olamaz.
Ya neden pamuk erimez, eririm ben.

Gözlerden kalbe inen yolu
Üç renk gül kokulu şiirlerle
Süsleyen benim.
Ferhat'ın dağları deldiğini
Jülyet'in Romeo'yu erittiğini
Leyla ile Mecnunları
Sevda ile buluşmaları
Yürek yakan ayrılıkları
Bin bir gece süren masalları
Daha nice nice destankları
Okyanusta bin beşyüz titaniğin battığını
Eriye eriye yazan kalem ucuyum ben.

Neden?
Sorarım ya neden!
Neden papirüs siyah ben beyaz değilim?

O halde kederin yerini neşe
Şiddetin yerini şefkat
Riyanın yerini sadakat
Ölümün yerini yaşam alırdı belki!

Yazdım silindim gene yazdım
İkiye iki ekleyip
Azraile bire ikiyüz bin fark atan
Bir anda var olanı yok eden
Keşfedilen atomu kınarken
Bilinir ki o dahi güçlü olamadı benden.

Yazıyorum hala yazıyorum
Mutluluğun kısa olduğunu,
Mutsuzluğun uzun ömürlü olduğunu yazıyorum.

Fanilerin kaç adet neleri var bilemiyorum
Bilmek de istemiyorum.
Lakin en sonunda herkesin payına
Bir tek kabir taşınının düştüğünü biliyorum.

Ak pak sayfaları karalayan
Yazarken eriye eriye tükenen
Ve atiye erişemeyen,
Siyah tasarlanmış Kalem Ucuyum Ben!