Benzer mi hiç? Kalem kırmak gönül kırmaya! N. Fazıl kırdı... Mürşidini tanıyınca. Okuduğum sure-i celile Şuara: Şairlerin bir çoğunu zemmediyordu. O an irkildim, kalbimde kündenin üstünde, Bir künde üstte, gelgitleri taşıyordu. Hemen Allah ın emrine verdim kalemi, Kırdım, artık nefsimden uzak yaşıyordu.
Abdullah Kaya AmasyalıKayıt Tarihi : 5.1.2012 08:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!