Kalem Şiiri - Hüseyin Demircan

dün çarşıdan aldım kalem.. kalem değil sanki alem
içimdeki hüzün elem.. denen gibi yazamıyor

ökçe der topuk adına.. böyle şiir sanatına
papuç diyor inadına.. ayakkabı gezemiyor

cahilki baz al keçini.. cim çıkmaz boşalt içini
mavi su der demez çini.. mürekkebi sezemiyor

varmıştı tacir raciye.. tüccarmış komşum naciye
ne anlarım züccaciye.. çanak kabı düzemiyor

çek naylonu yap seralık.. karla kaplıdır meralık
mevsim adıdır aralık.. açık kapı çözemiyor

beyazına hıyar hayran.. sular ile yapar seyran
direnerek diyor ayran.. bir yoğurdu özemiyor

kalem ile gelde harb et.. yaban ele diyor gurbet
öz dilimde şeker şerbet.. havanında ezemiyor

değilim eski yenide.. hece sayım bol hanide
dar olan havuz manide.. geniş çaplı yüzemiyor

kazan aletin edevat.. tutamaç olmuyor evet
ısrar eder iş bu zevat.. kazma sapı kazamıyor

gamzesi sinemde oktur.. çare bulmaz hekim doktur
kalem bunda suçun yoktur.. insan sana kızamıyor

ben kadar mağdur kendi hem.. dermanı yok ama dirhem
diretir demekte merhem.. ilaca el uzamıyor

kalem benim içi bayar.. anlanmaz söz verme ayar
düzgün değil temel kayar.. yapı onu üzemiyor

kağıt olmuş bak yaygısı.. dile karşı yok saygısı
uyak bozulur kaygısı.. gerçek sözü dizemiyor

kalem seni etsem pazar.. kalpte köz yoksa ne yazar
sevgilim değmesin nazar.. sen gibi göz süzemiyor....ah amaan aman yar..