Kale'nin Bedenleri Şiiri - Gökmen Çebitürk

“Kale’nin bedenleri(*)/Koyverin gidenleri/
Niksar’ın fidanları/İpek bürük bürümüş yar yandım.”

............
Sevdiğim nazende çiçek!
Duymasan da beni bugün,
Bir tek sana yazacağım...
O müthiş şefkatin ve sıcaklığınla
Sarmasan da bedenimi,
Belleğimde silinmeye yüz tutmuş sis bulutu hatıralar,
Ciğerimde her nefes,
Bileğimde son derman,
Ve umut,
Ve sevinç,
Ve şarkılarla bir tek sana yazacağım.

Sen yitirme umudunu,
Bil ki
Mutlu günler elle tutulacak kadar yakındır.
De ki mutluluk,
Çat kapı çalınır gibi apansız,
Antika bir kamus gibi derin,
“İrfan” aşkına cebimde yanan son metelik kadar sevimli...
Girgin,
Dingin,
Bilgin!
Mutlu günler,
Biz umut ettikçe güzeldir sevgilim.

***
“Kale'den iniyorum/Çağırsan geliyorum/
Derdinden kibrit oldum/Üflesen yanıyorum.”

...................
“Geçmedi daha Tozkoparan Ekspresi!"
Gel ey çehresi yaşmaklım!
Gel ey gözleri boncuk sevgili...
Gökyüzü besberrak burada bak!
Çiçeklerim var hoş kokulu,
Toprağım cevval, verimli...

Desem ki hadi,
Her batan gün gecikmiş umutların pişmanlığıyla doludur.
Ki bizdeki aşk,
Gem vurulmuş en doru hislerin şaha kaldıran kamçısı...
Ahh!
Şu nal,
Çıplak ayağımda pespaye bir düzen sancısı...

Ama tadı kalmadı artık sensiz yaşamanın,
Ne yürümenin
Ne de yürümeye çalışmanın...
Oysa,
Bir ağustos akşamüstü sana
Çilingir sofra kurmaktı düşlediğim.
Gör ki ahşap masamız virane,
Örtü peçete kir içinde,
Mezemiz bayat,
İçkimiz hoyrat...
Ve ağustos akşamüstüleri hep böyle sensiz,
Düş sarısı,
Ayaz mı ayaz...

***
“Entarisi aktandır/Ne gelirse haktandır/
Benzimin sarılığı/Her dem ağlamaktandır.”

..................
Belki bir an,
Belki bir saat,
Belki bir ömür geçer de tükenmez bu bekleyiş.
Yaşanmışı bırak!
Yani hatıraları...
Yüz kere sordun da yüzü kızarmadı ah!
Bir garabetten sebep,
Yetiştirir uçururcasına iliştirir nefir:
“Al sana Şair!"
İşte sana sebep...

.....................
Kale’nin bedenleri,
Koyverdik gidenleri...
Niksar’ın fidanları niçin karasınız oy?

(*) "Kalenin Bedenleri"
Tokat/Niksar yöresi Anonim Halk Türküsü