Kaldırımlar, adım adım eziliyor, yavaşça geçiliyor,
ama hiç kimse bilmiyor,
buradan geçenler sadece adımlarını değil
umutlarını bırakıyor.
Biliyorum yine boşalacak ve yine yalnız!
İçimdeki ateşi söndürmek pahasına geçeceğim
o kaldırımlardan.
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta