Kaldırımdaki Konser

Dikenli yolda çarıksız yine bir başıma
Dolanıyorum kirli kuytu topraklarda
Ay ışığının akı düşerken saçıma
Sabahlayacağım şu kaldırımlarda

Sessiz sessiz çığlıklar atarak
İçimdeki melodiyi haykıracağım
Sevdama biraz hüzün katarak
Pas tutmuş bu kiliti kıracağım

Tek başımayım ben bu konserde
Çağırıyorum hani hayallerim nerede
Hayatımın kalan sadık tek neferi
Umudumun verdiği o ölüm busesi

Bitiyor gece gün doğuyor
Sevmiştim ben kara geceyi
Belki havası üşütüyor
Ama sunuyor gerçekleri
Gerçekler acıtıyor
Ama açıyor gözleri

Gözler...Açık artık...Doğan güneşe rağmen
Umut...Bitti artık...Yalancı düşlere rağmen