Kaldırım Taşlarında Yalnızlık

nefesim kara bir gecede kaldırım taşlarında,
yakamoz düşmüş gözlerime,
ve bedenim faili meçhul bir boşlukta,
cümlelerim yutkunuyor yalnızlığa,
göz yaşlarım bir paylançonun dudak kıvrımınlarındaki sahtekarlık kadar tanıdık,
haykırmıyorum artık.
gece lanbaları ile cilveleşen sessizliğim,
kucaktan kucağa gezmiş umutlarım,
ve yeni bir ümitsizliğe sendeliyorken,
yazıyorum arkandan.

A. Fehim SOLAK