Kalbinin Rengi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gökkuşağından doğdu gözlerin,
her renk bir dua gibi süzüldü zamana.
Demirden ellerinle tuttun rüzgârı,
bir çığlık gibi savruldu karanlığa.

Kirlenmezdi kalbinin nehrinde akanlar,
çünkü o nehir, gökten değil içten çağlardı.
Her kelime bir taş gibi düştü suya, her harf bir yankı oldu dağlarda.

Bıraktın sel alsın götürsün cümleleri,
çünkü hakikat susmazdı, beklemezdi.
Zalim, okuduğu yerde boğuldu,
çünkü senin şiirin, bir kılıçtı sessizce çekilen.

Göz değil, yürek görür hakikati
gökkuşağı değilse de, renkli bakışı
bir sel gibi çağla, yık duvarları
sözünle kurulsun yeni yarınları

Ey kalem!
Sen yazdıkça arındı dünya,
bir gölge gibi çekildi zulüm,
bir ışık gibi doğdu insan.