Her doğan çocuk,
Zamana bırakılmış narin bir emanettir;
Kimileri bu emaneti taşır,
Kimileri kendi yükünün altında
Nefes bile alamaz.
Herkes anne baba olmamalı—
Çünkü bir çocuğun kalbine dokunmak,
Bir ağacı kökünden büyütmek gibidir:
Su ister, ışık ister,
Ama en çok niyet ister.
Bilgelik yoksa,
Sevgiye sabır eklenmemişse,
İnsan kendi kırık aynasında
Başkasının yüzünü tamamlayamaz.
Kendi karanlığını yenemeyen,
Bir başkasının gökyüzünü
Aydınlatamaz.
Anne baba olmak,
Kan bağıyla değil,
Vicdanın olgunluğuyla başlar.
Kimi tomurcuğu görür dalda,
Kimi sadece gölgeyi…
Aynı toprağa baksalar bile
Aynı baharı yetiştiremezler.
Herkes anne baba olmamalı—
Çünkü bazı yollar
Yalnız yürünmelidir,
Bazı kalpler
Kendini onarmadan
Yuvaya dönüşemez.
Bir çocuk,
Dünyayı ilk kez avuçlarında tutan
Küçük bir bilgedir aslında;
Onu büyütmek,
Kendi eksiklerini gizlemek değil,
Eksiklerini dönüştürmeyi öğrenmektir.
Ve belki de en doğru gerçek şudur:
Bir çocuğa veremeyeceğin bir hayatı
Onun omzuna bırakmamak,
En büyük iyiliktir.
Çünkü herkes anne baba olamaz;
Ama herkes,
Olmayarak da
Bir hayatı koruyabilir.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 6.12.2025 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!