Şimdi, gönlün derinliklerine gizlenmiş, kelimelerin bile erişemediği bir yere gidiyoruz:
“Kalbin Unuttuğu Dil”.
Bu şiir, yürekten bir zamanlar konuşulan ama artık yalnızca sessizlikte yankılanan o kadim dili arıyor...
Bir zamanlar konuşurdu kalbim,
Ses gerekmezdi, harf aramazdım.
Bir bakışla, bir susuşla anlardım,
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta